In 1815 werd door de rijksoverheid bepaald dat in gemeenten met meer dan 2.500 inwoners een ¿dienstdoende¿ schutterij en in gemeenten met minder dan 2.500 inwoners een ¿rustende¿ schutterij moest worden opgericht. Daarmee werden de oude schutterijen van vóór de Franse overheersing als het ware gereactiveerd. De schutterijen zijn uiteindelijk in het begin van de 20e eeuw, eerst formeel bij wet en geleidelijk ook feitelijk, opgeheven.
De gemeente Alblasserdam hoorde tot die tweede categorie en bezat in de 19e eeuw zo'n schutterij. Rustend betekende dat de schutterij geen actieve rol vervulde, maar bewapend en geoefend achter de hand werd gehouden om in geval van nood te kunnen optreden.

Hoewel het Alblasserdams archief hierover geen uitsluitsel geeft – het laatst bewaard gebleven archiefstuk dateert uit 1833 - mag worden aangenomen dat ook deze schutterij uiterlijk begin 20e eeuw aan haar eind is gekomen.