Isaac Beeckman werd geboren in Middelburg op 10 december 1588. Hij studeerde theologie in Leiden, promoveerde in 1618 in de geneeskunde aan de universiteit van Caen en bekwaamde zich ook in letterkunde en de natuurwetenschappen en filosofie. Hij was bevriend met René Descartes. Na conrectorschappen in Utrecht en Rotterdam werd hij in 1627 naar Dordrecht gehaald om daar als rector de Latijnsche School nieuw leven in te blazen. Speciaal voor hem werd op het dak van de school een torentje gebouwd van waaruit hij waarnemingen op natuurkundig, meteorologisch en astronomisch gebied deed en waarin het eerste observatorium ter wereld was gevestigd. Beeckman maakte de omzetting van Latijnse School tot Illustre School in 1635 nog mee maar stierf twee jaar later, op 19 mei 1637, op slechts 48-jarige leeftijd aan de gevolgen van tuberculose. Hij wordt gerekend tot de meest vooraanstaande wetenschappers van zijn tijd hoewel hij weinig publiceerde en zijn denkbeelden slechts uit een door hem bijgehouden dagboek, dat 300 jaar na zijn dood gepubliceerd werd, bekend zijn.
De laatste jaren staat hij weer volop in de belangstelling. Zo werd in 2018 in Middelburg het symposium Beeckman in context gehouden. Als uitvloeisel van dit symposium verscheen in juli 2022 bij de Amsterdam University Press het Engelstalige Knowledge and Culture in the Early Dutch Republic. Isaac Beeckman in Context. In dit boek van 486 bladzijden zijn 18 nieuwe studies opgenomen over de natuurfilosoof, die grotendeels zijn ontleend aan het symposium. Klaas van Berkel, Albert Clement en Arjan van Dixhoorn voerden de redactie en schreven ook een aantal bijdragen. Door deze opzet is het helaas geen samenhangend geheel waarbij bovendien aan zijn Dordtse periode weinig aandacht wordt besteed.