Naar aanleiding van de mislukte poging van de socialistische voorman Pieter Jelles Troelstra in november 1918 om net als in Duitsland de socialistische revolutie uit te roepen, werden in veel gemeenten in ons land zogenaamde gewapende burgerwachten opgericht. Ze moesten fungeren als een soort hulppolitie, ter assistentie van het wettig gezag bij het handhaven van de openbare orde.

In verband daarmee werd ook in de gemeente Oud-Alblas in 1919 een vrijwillige en gewapende burgerwacht in het leven geroepen in de vorm van een vereniging, genaamd "De Oud-Alblassche Burgerwacht".
Leden der vereniging waren inwoners van de gemeente die de leeftijd van 21 jaar hadden bereikt. Het bestuur bestond uit vijf leden door de ledenvergadering benoemd, maar de eerste keer door de burgemeester. De door de burgemeester benoemde hopman (commandant) van de Burgerwacht maakte deel uit van het bestuur. Het bestuur koos uit zijn midden een voorzitter, een plaatsvervangend voorzitter en een secretaris-penningmeester. Dat kon op zijn beurt een dagelijks bestuur kiezen voor de lopende zaken.
Later, in ieder geval vanaf 1940, was er sprake van een korps met een staf, als onderdeel van de vereniging. Het vrijwillig personeel bestond uit: een commandant en een ondercommandant die door de burgemeester werden aangesteld, en zogenaamde burgerwachters.

De burgerwachten in ons land hebben op last van de Duitse autoriteiten in de loop van juli 1940 hun taken moeten neerleggen en hun wapens, munitie en andere uitrustingsstukken moeten overdragen aan de Duitse militaire autoriteiten.