Het ontstaan van zogenaamde leesgezelschappen is typerend voor de tijdgeest aan het eind van de 18de eeuw en het begin van de 19de eeuw. In bredere lagen van de bevolking ontstond de behoefte wetenschappelijke dan wel literaire kennis te vergaren. De enkelingen die zich dat financieel konden veroorloven, legden grote boekencollecties aan. Anderen hadden daartoe niet de mogelijkheid; zij verenigden zich in leesgezelschappen, waardoor zij bovendien de mogelijkheid kregen met elkaar over wetenschap en literatuur te discussiëren. Pas veel later kwamen er openbare bibliotheken tot stand, die het lezen van boeken en periodieken voor een ruimer publiek mogelijk maakten.
Ook in Dordrecht kwamen dergelijk leesgezelschappen tot stand, waaronder het Leesgezelschap "Miscens Utile Dulci" (vertaling: Het nuttige met het aangename verenigd). De oudst bewaard gebleven notulen zijn van de ledenvergadering van 26 januari 1876, maar dat is niet de oprichtingsvergadering. Wanneer het leesgezelschap is opgericht, is dus niet bekend.
Het leesgezelschap kende volgens diens reglement uit 1883 een bestuur dat bestond uit: een voorzitter, een secretaris en een penningmeester die voor drie jaar weren gekozen. Het bestuur zorgde voor geschikte boekwerken, de ledenvergadering was belast met het aan- en afschaffen van de tijdschriften. De voorzitter stond als eerste op de lezerslijst. Hij regelde ook de verzending van de boeken.
Het Leesgezelschap "Mescens Utile Dulci" werd in 1914 ontbonden. Het aantal leden was zo afgenomen dat het onder meer zou leiden tot een te groot kastekort. De ledenvergadering vond het beter tijdig en op vrijwillige basis te stoppen.