Een verhaal van nu: de Dordtse Diamanten

Er was behoefte aan activiteiten voor kinderen in de buurt Krispijn. De drie moeders woonden destijds in de buurt en maakten zich zorgen om de onveilige sfeer voor kinderen vanwege criminaliteit. De Dordtse Diamanten konden wat betekenen voor de buurtkinderen: ‘Het idee was dat als we de kinderen op jonge leeftijd zouden kennen, het makkelijker zou zijn om met hen te praten als zij iets verkeerds zouden doen.’ Mila, ook wel bekend als tante Mila, vertelt, ‘het is veel beter geworden qua bescherming. Iedereen kent elkaar en houdt een oogje op de kinderen.’ Ze leerden over de behoeften van de kinderen en ouders en begonnen met organiseren van activiteiten in het wijkcentrum. ‘Zo zijn we tantes geworden in de wijk’, concludeert Giliane.

‘De eerste keer waren er alleen maar Caribische kinderen volgens mij. Het is makkelijker om die ouders te vertellen over de carnavalsgroep. Bij andere culturen moesten we het wel uitleggen.’ Mila vult aan, ‘vanaf het begin besloten we om multicultureel te werken. Bij activiteiten in het wijkcentrum kwamen vanaf het begin kinderen van veel verschillende culturen.’ De buurttantes vinden het belangrijk om alle kinderen uit de buurt te verwelkomen, maar geven ook aan dat het vanwege financiering lastig is om zich toe te spitsen op Caribische kinderen. Giliane legt uit dat bewonersgroepen geld verdelen onder initiatieven in de buurt en dat een multiculturele insteek een voorwaarde is voor financiering. ‘Als ik zeg dat ik iets alleen voor Antillianen wil doen, dan krijg ik geen geld. Ik moet het multicultureel doen, want anders hebben we geen budget.’

De Dordtse Diamanten organiseren culturele activiteiten wanneer het kan. ‘We nodigen bij dat soort activiteiten meestal Vany Hooi uit. Ik zeg altijd dat zij alles weet over de geschiedenis en cultuur van Curaçao. Op dat soort dagen leren wij ook’. Ze legt uit dat op Curaçao er bij haar thuis niet over het slavernijverleden werd gesproken en dat er op school geen aandacht aan werd besteed. Curaçaose muziek en dans zoals de tambú werden ontmoedigd. ‘Ik wil graag meer culturele activiteiten organiseren voor kinderen’, geeft Giliane aan. In 2022 organiseerden de Dordtse Diamanten een festival op de Curaçaose feestdag Dia di Bandera (Dag van de Vlag). ‘Ik zou jaarlijks Dia di Bandera willen vieren en stil staan bij Tula. Er is behoefte aan activiteiten voor Caribische kinderen, maar zonder geld kun je niks doen.’

Mila vertelt over de huidige activiteiten: ‘We organiseren van alles, we knutselen op woensdag en op donderdag hebben we een vaste kookles’. Door de hoge kosten en corona konden de Dordtse Diamanten vijf jaar niet meedoen met het Zomercarnaval. In 2024 liepen ze weer mee en het had opnieuw een grote impact op de kinderen. ‘Na carnaval voelen de kinderen zich trots’, vertelt Giliane. Ze hebben het heel, heel, heel goed gedaan.’ De buurttantes proberen dat trotse gevoel te stimuleren: ‘We zeggen dan bijvoorbeeld tegen de kinderen dat ze heel mooi haar hebben, dat ze trots moeten zijn op hun kleur en dat ze alles kunnen doen.’ ‘De kinderen zijn het belangrijkst: We komen uit een cultuur waarin we altijd voor mensen moeten zorgen. Dat leren we vanuit thuis. Vrijwilligerswerk geeft ons energie. Als we de kinderen zien als ze ouder zijn en het is goed gekomen met ze, dan is dat onze beloning.'