Deze website maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken om een optimale gebruikerservaring te bieden. Je kunt je voorkeuren aanpassen.

Deze cookies zorgen ervoor dat de website naar behoren werkt. Deze cookies kunnen niet uitgezet worden.
Deze cookies zorgen ervoor dat we het gebruik van de website kunnen meten en verbeteringen door kunnen voeren.
Deze cookies kunnen geplaatst worden door derde partijen, zoals YouTube of Vimeo.
Deze cookie stellen onze advertentiepartners in staat om doelgerichter informatie te kunnen aanbieden.

Door categorieën uit te zetten, kan het voorkomen dat gerelateerde functionaliteiten binnen de website niet langer correct werken. Het is altijd mogelijk om op een later moment de voorkeuren aan te passen.

Herman Marres

(For English see below)

"Hierin zat eeuwenlang het moutpakhuis van Nederlands oudste brouwerij: De Sleutel. Vanaf 1433 tot december 1970. Twee jaar geleden konden we weer gaan brouwen. Velen droegen daar aan bij. Toch noem ik Wim van der Linden. Die als directeur van Progrez deze huisvesting mogelijk maakte.

Ik ben een Limburger die na een Amsterdamse periode al weer 35 jaar in Dordrecht woont. Bewuste keuze: ik wilde een middelgrote stad, een prettige maat voor mij, mijn familie, werk en vrije tijd.

Een goed leven kent een kloppend verhaal.

Geld vind ik niet zo belangrijk. Ik ben nu 72 jaar. Wie een rijk sterfbed heeft krijgt vaak en arme begrafenis. Ik geef liever mijn kennis, vermogens en talenten door aan anderen.

Met 15 vrijwilligers bieden we het Da Vinci stageplekken. Vaak zijn het meiden en jongens die wat structuur en inspiratie nodig hebben.

Dat bieden wij ze als mannen en vrouwen met veel levenservaring graag. Zodat hun verhaal weer klopt. En ze zich in Dordrecht thuis kunnen voelen."


"This building housed the malt warehouse of the oldest brewery in the Netherlands for centuries: De Sleutel. That was from 1433 to December 1970. Two years ago, we could start brewing again. Many contributed. Yet I mention Wim van der Linden in particular. As the director of the housing association Progrez, he made the accommodation possible.

I come from Limburg, and I lived in Amsterdam. I have lived in Dordrecht for 35 years now. It’s a conscious choice: I wanted a medium-sized city, which is a pleasant size for me, my family, work, and leisure time.

A good life has a story that’s complete.

I don’t care much about money. I am 72

years old now. Those with a rich deathbed often get a poor funeral. I prefer to pass my knowledge, capabilities and talents to others.

With 15 volunteers, we offer the Da Vinci College work placement. They are often girls and boys who need a bit of structure and inspiration.

As men and women with lots of life experience, we like to offer them that. So that they can complete their stories and feel at home in Dordrecht.”