Deze website maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken om een optimale gebruikerservaring te bieden. Je kunt je voorkeuren aanpassen.

Deze cookies zorgen ervoor dat de website naar behoren werkt. Deze cookies kunnen niet uitgezet worden.
Deze cookies zorgen ervoor dat we het gebruik van de website kunnen meten en verbeteringen door kunnen voeren.
Deze cookies kunnen geplaatst worden door derde partijen, zoals YouTube of Vimeo.
Deze cookie stellen onze advertentiepartners in staat om doelgerichter informatie te kunnen aanbieden.

Door categorieën uit te zetten, kan het voorkomen dat gerelateerde functionaliteiten binnen de website niet langer correct werken. Het is altijd mogelijk om op een later moment de voorkeuren aan te passen.

"Ik ben een actieve Krispijnse. Ik voel me hier helemaal thuis."

“I am an active resident of Krispijn. I feel entirely at home."

Halima Abdi

(For English see below)

"Dit speelplein is een mooie, ruime plek in Oud-Krispijn. De Buitenwacht en de Koloriet zijn ook mooi. De mensen hebben hier hard geknokt om dat voor elkaar te krijgen.

Ik help er graag aan mee. In de OKBZ, de huurdersraad, of bij moedergroep de 'Olifanten'. Dat komt door mijn dochter.

"Het is een hele lieve vrouw" vertelde ze mij op een dag. Een buurtbewoonster had op de Weizigtschool over de moedergroep verteld. Sinds die dag wil ik hier niet meer weg.

Ik heb hier vriendinnen die uit wel 40 verschillende landen komen. We huilen bij elkaar uit, geven elkaar raad, steun en advies. Helpen met elkaars kinderen.

Zelf vluchtte ik met zeven kinderen uit Somaliland naar Denekamp. Via vriendinnen hoorde ik over Dordrecht. Hier baarde ik mijn achtste kind. Ik heb nog drie kinderen thuis en twee pleegkinderen. Anders mis ik die gezelligheid en het familieleven.

Mijn familie, mijn dorp en mijn school verloor ik als 25-jarige. Op de vlucht voor de oorlog. Ik was alles kwijt, alles was kapotgeschoten. Binnenkort vier ik met mijn kinderen en mijn vriendinnen Jitske, Nel en Halima dat ik Oma word. Hier in Dordrecht in mijn Oud-Krispijn"

"This playground is a beautiful, spacious spot in Oud-Krispijn. The Buitenwacht and the Koloriet community centres are also lovely. The people here fought hard to achieve it.

I like to help out. In the residents’ organisation, the tenants’ council, or the mothers’ group. That is because of my daughter.

“She is a charming lady,” she told me one day. At the Weizigt school, a local woman held a talk about the mothers’ group. Ever since that day, I don’t want to leave.

Here, I have friends from over forty different countries. We cry on each other’s shoulders, give advice and assist each other. We help with each other’s children.

I fled with seven children from Somaliland to Denekamp. Friends told me about Dordrecht. Here, I gave birth to my eighth child. I still have three children at home and two foster children. Otherwise, I would miss family life and cheerfulness.

I lost my family, my village, and my school when I was 25. I was fleeing from the war. I lost everything, and everything else was shot to pieces. Soon, I will celebrate with my friends Jitske, Nel and Halima that I will be a grandmother. Here in Dordrecht in my Oud-Krispijn"