Deze website maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken om een optimale gebruikerservaring te bieden. Je kunt je voorkeuren aanpassen.

Deze cookies zorgen ervoor dat de website naar behoren werkt. Deze cookies kunnen niet uitgezet worden.
Deze cookies zorgen ervoor dat we het gebruik van de website kunnen meten en verbeteringen door kunnen voeren.
Deze cookies kunnen geplaatst worden door derde partijen, zoals YouTube of Vimeo.
Deze cookie stellen onze advertentiepartners in staat om doelgerichter informatie te kunnen aanbieden.

Door categorieën uit te zetten, kan het voorkomen dat gerelateerde functionaliteiten binnen de website niet langer correct werken. Het is altijd mogelijk om op een later moment de voorkeuren aan te passen.

Burgemeester (mayor) R. Bandell

(For English see below)

"Mijn voorouders trokken tweehonderd jaar geleden naar Nederland. Zij kwamen uit Köningsberg in Oost-Pruisen, (nu Kaliningrad). Zij werden hier gastvrij ontvangen. Dat wens je elke nieuwkomer toe. Mijn zoon woont in Amerika met zijn gezin. Ook hij moet vragen beantwoorden: naturaliseren of niet, wel of niet twee paspoorten, leren we de kinderen thuis Nederlands?

Die vragen beantwoorden migranten over de hele wereld. Daarom behandel ik hen net als elke andere Dordtenaar met respect. Je hoeft niet van elkaar te houden om in één stad te leven. Dat lukt de meeste Dordtenaren overigens prima.

Mensen zijn zelf verantwoordelijk. Ik heb niet de illusie van een maakbare samenleving. Verantwoordelijkheid geven, vertrouwen schenken en zorgen dat niemand door de vloer zakt. Wanneer je dat voldoende lukt, doe je het werk als gemeentebestuur goed.

Mijn andere plek is de Grote Kerk. Steeds vaker Dordtse Huiskamer voor de Wereld Jazzdagen, de Calvijn tentoonstelling, het Bachorgel, lezingen en recepties. Ik pleit voor een markante rol van religie in de samenleving. Als spiritueel zorgdrager van hetgeen in de rationele maatschappij niet of onvoldoende tot uiting komt."


"My ancestors came to the Netherlands two hundred years ago. They were from Köningsberg in East Prussia (now Kaliningrad). They received a warm welcome here. That is what you wish for every newcomer. My son lives in America with his family. He, too, has to answer questions: Will I naturalise? Do I want two passports or only one? Do I teach my children Dutch at home?

Migrants all over the world have to answer such questions. That is why I treat them with respect, just as any other resident of Dordrecht. You don’t have to love each other to live in one city. Most people in Dordrecht are doing fine in that respect.

People have their own responsibility. I don’t have the illusion of a makeable society. Giving responsibility, giving confidence and ensuring that no one fails. If you can achieve that, you’re doing well as a Council.

My other place is the Grote Kerk. It’s becoming more and more the Dordrecht Lounge for the World Jazz Days, the Calvin exhibition, the Bach organ, lectures and receptions. I plead for a prominent role of religion in society. As a spiritual carer of all that is being insufficiently expressed, or not at all, in the rational society.”