*  In het handvest van 1337, waarbij graaf Willem van Henegouwen met toestemming van de ambachtsheren aan de waard rechtsregels gaf, werd onder andere bepaald, dat "aan elke man, die in Zwijndrecht geland was, een strook ter breette van twaalf (Putse) roeden vóór zijn dijk zou worden gegeven, ten einde die naar welgevallen te bepoten en te gebruiken ten nutte van de dijk (ringdijk), en daaruit en ook daarbuiten aarde te nemen ten behoeve van de dijk". Deze strook wordt nog altijd Twaalf Roeden genoemd.
In 1374 werd door Albrecht aan de ingelanden van de Zwijndrechtsche Waard het bevel gegeven om de dijk beter te onderhouden, waarbij vergunning tot aardhaling werd verleend.
In 1608 ontstond er een geschil tussen de ambachtsheren van de Zwijndrechtsche Waard met de stad Dordrecht. De stad had namelijk aarde en zoden doen halen uit de Zwijndrechtsche buitenlanden. Men betwistte de stad het recht niet, maar over het gemis van een voldoende schadeloosstelling; de zaak werd bijgelegd, de schadevergoeding werd bepaald en tevens vastgesteld, dat als de stad enige aarde nodig zou hebben, de thesaurier de dijkgraaf van Zwijndrecht ervan in kennis zou stellen, om met zijn goedvinden de aarde te doen halen tegen een redelijke vergoeding.
In 1793 werd in een resolutie van dijkgraaf en hoogheemraden van de Zwijndrechtsche Waard bepaald, dat de Twaalf-Roeden-strook het eigendom van het hoogheemraadschap was en dat men aan het college vergunning moest vragen voor het afgraven, afheinen van en verbouwen op de Twaalf Roeden.