Met naamindex. - Jacob van Wageningen promoveerde in 1754 tot dokter in de medicijnen, begon een artsenpraktijk in de Grotekerksbuurt maar stapte daarnaast in het zakenleven. Hij startte een handel in snuiftabak en kocht daarvoor het Vat van Heidelberg op de hoek van de Manhuisstraat en de Grotekerksbuurt. Het was de start van een handelsimperium dat zich ten slotte uitstrekte tot vrijwel het hele gebied tussen Schuitenmakersstraat en Manhuisstraat en het hiertegenover gelegen pand de Salamander, waar in 1871 een nieuw ijzerpakhuis verrees. Want naast de tabaksfabriek en de zoutziederij, de smederij en de handel in vensterglas en een eigen rederij waren ijzer en staal de producten die de firma Van Wageningen uiteindelijk groot zouden maken. In 1840 werd de eerste vennootschap onder firma opgericht en in 1948 werd de inmiddels dertiende v.o.f. omgezet in een naamloze vennootschap en verhuisden de ijzeropslag en kantoorpanden uit de binnenstad naar de Staart. Twintig jaar later werd de NV overgenomen door de firma Oving NV uit Rotterdam en verdween de firmanaam Jacob van Wageningen, handel in ijzer en staal, voorgoed uit het Dordtse straatbeeld.
Jean M.A. van Wageningen startte 20 jaar geleden met zijn onderzoek naar de familie en stuitte in Dordrecht op het archief van de Firma Jacob van Wageningen. Het onderzoek resulteerde in boeken over de familie, zijn grootvader en vader. En in het als jaarboek 2013 van de Historische Vereniging Oud-Dordrecht uitgegeven 'Van snuif naar staal. De firma Jacob van Wageningen, tweehonderd jaar handel'. Op het eerste gezicht misschien niet echt een onderwerp voor een jaarboek. Maar de auteur is er in geslaagd om de boeiende bedrijfsgeschiedenis te verweven met de lokale geschiedenis waardoor dit jaarboek ook de geschiedenis is geworden van Dordrecht in de achttiende eeuw, toen het bedrijf opkwam, de negentiende eeuw, toen de firma tot bloei kwam, en de twintigste eeuw, toen de NV teloor ging.