Catharina Nelemans werd geboren in Lage Zwaluwe in 1914 en hervormd gedoopt maar ging later met haar ouders naar de Vergadering der Gelovigen in gebouw Patrimonium in de Lange Breestraat. Na de oorlog was ze tijdelijk in Dordrecht woonachtig waar ze in 2006 ook is begraven.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam Catharina in aanraking met het verzet door een kostganger die veel naar de Biesbosch ging voor ondergrondse activiteiten. En in het ouderlijk huis stond een seintoestel waarmee berichten werden verzonden. Toen Lage Zwaluwe op 6 november 1944 werd bevrijd, had Catharina al veel gedaan voor het verzet. Ze werd bureauleidster van het Rode Kruis en kreeg toestemming zich overal vrij te bewegen. In deze functie vertegenwoordigde ze zelfs enige tijd de burgemeester omdat er niemand anders was om dat te doen. Ze verleende eerste hulp aan gewonden tijdens de artilleriebeschietingen vanaf het Eiland van Dordrecht en ving in het noodhospitaal in de kelder van een school liniecrossers uit de Biesbosch op. Door hun verhalen en die van familieleden uit Dordrecht kwam Catharina er achter dat er boven de rivier honger werd geleden. Zij besloot toen voedselvoorraden aan te leggen voor hongerend Dordrecht. Nadat Dordrecht bevrijd was, gaf zij de bakkers de opdracht zoveel mogelijk brood te bakken. Zij moest echter toestemming hebben van de geallieerden, omdat er niet over de rivieren gevaren mocht worden. Toen Montgomery die niet kon geven zei ze ‘We kunnen van hieruit de kerktoren van Dordrecht zien, als we wachten op hulp vanuit Eindhoven zijn we straks te laat’. Waarop ze op 10 mei met het schip De Wuta van schipper Ten Haaf met het eerste voedseltransport naar Dordrecht vertrok en onder groot enthousiasme van uitgehongerde Dordtse bevolking aanmeerde in de Kalkhaven en daar met de voedseldistributie begon. Deze actie, waarvoor later tien schepen ingezet werden die ook naar andere plaatsen afvoeren, ging onder de vlag van het Rode Kruis, en heette Actie Zuid helpt Noord.