Over het ontstaan van Dordrecht is al veel geschreven en ‘het Dordtsche probleem’, het ontstaan en de loop van de Oude Maas en de Thuredrith die wel of niet als zijrivier van de Dubbel vanuit de Groote Waard naar en door de stad stroomde, leidde in de vorige eeuw tot een felle polemiek tussen archivaris Jan Leendert van Dalen en historisch geograaf J.C. Ramaer, waarna de Dordtse wetenschapsjournalist Cornelis Easton de tegengestelde meningen trachtte te verzoenen. Dat dat niet echt lukte, bewijzen de latere publicaties van o.a. Geert Renting, als historisch geograaf werkzaam bij het stadsarchief, Leendert Pons, hoogleraar bodemkunde in Wageningen en archeoloog Herbert Sarfatij.
Stadsarcheoloog Marc Dorst, historicus Henk ’t Jong en waterbouwkundige Gerrit Jan Schiereck dragen met een multidisciplinaire aanpak nu hun steentje bij aan deze discussie. Zij betogen dat er al ruim voor het jaar 1000 een stelsel van geulen en banken tussen Zwijndrecht en Dordrecht lag, waarvan de Thuredrith (de huidige Voorstraatshaven) deel uitmaakte. Deze geulen vormden de verbinding tussen Merwede in het noorden en Dubbel, die ter hoogte van de huidige Drechttunnel vanuit de Groote Waard met een bocht naar het zuiden liep in wat nu de Oude Maas wordt genoemd. Uit dit stelsel van kreken zou zich de Oude Maas hebben gevormd met op enige afstand de Thuredrith als nevengeul. Het idee van Dordrecht als onderdeel van de Zwijndrechtse waard en een afsplitsing daarvan door een doorbraak rond 1170 wordt door de schrijvers dus verworpen, evenals de theorie van de Thuredrith als zijrivier van de Dubbel die de stad vanuit de Groote Waard zou zijn binnengestroomd om via Blekersdijk, Bagijnhof en Visstraat en Voorstraatshaven/Wijnhaven in de Merwede uit te monden. Waarmee ook het idee van een gegraven Voorstraatshaven tussen Visbrug en Grote Kerk naar het rijk der fabelen werd verwezen. Dat ook met dit boekje nog niet alle vragen zijn beantwoord en alle sceptici overtuigd, moge duidelijk zijn.