' Musch', verschenen als deel 1 van de Johan de Witt trilogie, de debuutroman van Jean-Marc van Tol, afgestudeerd in de historische letterkunde bij Herman Pleij en tekenaar van de strip Fokke & Sukke, telt liefst 518 bladzijden. En dat allemaal over een periode van nog geen zes maanden: de tweede helft van het jaar 1650, waarin Prins Willem II probeert Amsterdam in te nemen als onderdeel van een staatsgreep, bedoeld om de macht van de Hollandse regenten te breken. Deze poging mislukt echter jammerlijk omdat de soldaten ’s nachts in de regen verdwalen en een postbode Amsterdam waarschuwt. Wel laat de prins een aantal leden van de Staten van Holland, waaronder de Dordtse afgevaardigde Jacob de Witt, op Loevestein gevangen zetten. Maar kort daarop overlijdt hij aan de pokken en begint het Eerste Stadhouderloze Tijdperk. In zijn mislukte staatsgreep sleurt hij veel notabelen mee en een van hen is de corrupte Cornelis Musch, griffier van de Staten Generaal. Van Tol maakt hem tot spil van de gebeurtenissen door het verhaal, zogenaamd als nagelaten geschrift van Musch, die naar verluid in december 1650 zelfmoord pleegde, te vertellen. Het is zijn ultieme wraak om af te rekenen met zijn vele vijanden. Dit nagelaten geschrift wordt gecombineerd met getuigenverslagen van onder meer Johan de Witt, de latere raadpensionaris en daarmee machtigste man van het land en de centrale figuur in de trilogie zoals blijkt uit het nawoord van de auteur. Die omdat hij als gastonderzoeker betrokken is bij het Huygens ING project tot uitgave van de geschriften van Johan de Witt uitstekend op de hoogte is van het reilen en zeilen van deze grootste Dordtenaar aller tijden.
Van Tol slaagt er in feiten en fictie te verweven tot een meeslepend geheel. Enige punt van kritiek is het wapen van Musch op het omslag, uitgevoerd in nepzilver en bladgoud, dat vrijwel niet te reproduceren is en bij het lezen al snel vervaagt. Wat wel weer toepasselijk is voor de staatsman wiens roem zo snel verging.