In 1815 werd door de rijksoverheid bepaald dat in gemeenten met meer dan 2.500 inwoners een ¿dienstdoende¿ schutterij en in gemeenten met minder dan 2.500 inwoners een ¿rustende¿ schutterij moest worden opgericht. Daarmee werden de oude schutterijen van vóór de Franse overheersing als het ware gereactiveerd. De schutterijen zijn uiteindelijk in het begin van de 20e eeuw, eerst formeel bij wet en geleidelijk ook feitelijk, opgeheven.

De gemeente Mijnsheerenland hoorde tot die laatste categorie en bezat zo'n rustende schutterij. Rustend betekende dat de schutterij geen actieve rol vervulde, maar bewapend en geoefend achter de hand werd gehouden om in geval van een vijandige aanval van buitenaf, te kunnen optreden. Ze bestond uit mannen tussen de 18-50 jaar; vanaf 1827 tussen de 25-34 jaar. De verplichte diensttijd duurde vijf jaar.
Uit een bewaard gebleven naamstaat met dienstplichtigen van de rustende schutterij uit 1897 blijkt dat deze toen nog bestond. Wanneer de schutterij feitelijk is opgeheven, is in het aan het Regionaal Archief Dordrecht overgedragen archief van de voormalige gemeente Mijnsheerenland niet terug te vinden.