In 1815 werd door de rijksoverheid bepaald dat in gemeenten met meer dan 2500 inwoners een 'dienstdoende' schutterij en in gemeenten met minder dan 2500 inwoners een 'rustende' schutterij moest worden opgericht. Daarmee werden de oude schutterijen van vóór de Franse overheersing als het ware gereactiveerd. De schutterijen zijn uiteindelijk in het begin van de 20e eeuw, eerst formeel bij wet en geleidelijk ook feitelijk, opgeheven.
De gemeente Sliedrecht hoorde in 1815 tot die laatste categorie en ging over tot het houden van inschrijvingen voor een dergelijke rustende schutterij.
Rustend betekende dat de schutterij geen actieve rol vervulde, maar bewapend en geoefend achter de hand werd gehouden om in geval van nood te kunnen optreden.

De laatste inschrijvings- en lotelingenregisters, algemene en bijzondere rollen van manschappen, alsmede opgaven van namen van schutterplichtige manschappen (dienstplichtige schutters) in de gemeente dateren van 1902, zodat mag worden aangenomen dat de rustende schutterij in de gemeente kort daarna feitelijk is opgeheven.