Ook de inwoners van Hendrik-Ido-Ambacht hadden ernstig te kampen met de gevolgen van de wereldwijde economische crisis. Daarom werd in 1932, ten behoeve van de steunverlening aan inwoners die dit nodig hadden, het Plaatselijk Crisis-Comité opgericht. Dit bestond uit de burgemeester, als voorzitter, en daarnaast negen leden. Het comité vergaderde regelmatig, maar niet elke maand.De aanvragen om steun werden door het comité verdeeld in groep A en B. Aan aanvragers in groep A kon alleen steun worden verleend uit gelden, die door giften waren samengebracht. Bedrijfssteun werd uitgesloten. In groep B hoorden de aanvragers thuis die door het Nationaal Crisis-Comité waren aangegeven. Aanvragen van inwoners die waren aangesloten bij een of andere organisatie werden door het plenaire comité beoordeeld; aanvragen van ongeorganiseerden door een sub-comité van drie leden. De gemeenteraad had bovendien nog een apart sub-comité samengesteld voor behoeftigen in de zogenaamde klein-landbouw en klein-tuinbouw. Bij steun in natura, die steun had verreweg de voorkeur, moet worden gedacht aan het verstrekken van boven- en onderkleding, kledingstoffen, klompen, beddengoed en levensmiddelen.
Het comité verleende niet alleen steun, maar organiseerde ook activiteiten die geld in het laatje brachten, zoals collecten, verlotingen en, in 1934, een bazaar.
In 1935 werd een houten loods geplaatst aan de Veerweg. Dit onderkomen, crisisgebouw of stempellokaal genaamd, werd ook wel gebruikt voor andere doeleinden, bijvoorbeeld voor het invullen van aanvragen om vrijstelling van de rijksbelasting op rijwielen.
Wanneer het Plaatselijk Crisis-Comité is opgeheven, is in de stukken niet terug te vinden. Bovengenoemde houten loods werd echter begin 1940 in het openbaar verkocht, zodat mag worden aangenomen dat de opheffing geruime tijd voor die datum plaats heeft gevonden.