Begin 1940 werd de Stichting "Een carillon in Dordrecht" opgericht. In de stad ontbrak nog een klokkenspel en de initiatiefnemers wilden dit gemis oplossen door het inzamelen bij de burgerij van de voor de aanschaf benodigde gelden. De stichting was de opvolgster van een al enige tijd daarvoor in het leven geroepen carilloncommissie.
Er werd een bestuur gevormd onder voorzitterschap van burgemeester Bleeker. Het reglement uit 1940 vermeldt niet uit hoeveel personen het bestond en welke bestuursfuncties er waren.
Er werden voor het beoogde doel tal van inzamelingsacties op touw gezet, o.a. het houden van collecten, het verwerven van giften en het houden van uitvoeringen, fancy fairs en wedstrijden. De Oorlog zorgde echter voor langdurige stagnatie in het uitvoeren van de plannen. In 1949 werd de draad evenwel weer opgepakt en werden er opnieuw tal van (ludieke) acties ondernomen om voldoende geld in te zamelen t.b.v. het opgerichte carillonfonds.
De opdracht tot levering van het klokkenspel, bestaande uit 43 klokken, ging naar Klokkengieterij Van Bergen in Heiligerlee.
In de loop van 1951 werd het klokkenspel opgeleverd, aan de gemeente Dordrecht geschonken als gift van de burgerij, en in gebruik gesteld.
Om en nabij de ingebruikneming in 1951 zal de Stichting "Een klokkenspel in Dordrecht" zijn opgeheven. Het doel was immers bereikt. In het archief is echter geen opheffingsbesluit aangetroffen.

In 1963 nam de gemeenteraad het besluit het klokkenspel (de beiaard) te vernieuwen en uit te breiden tot 47 klokken. De financiering kwam voor een groot deel tot stand door bijdragen van de jubileumfondsen van het Gemeentelijk Electriciteitsbedrijf en het Gemeentelijk gasbedrijf.