Op grond van de Distributiewet 1939 werd ons land verdeeld in distributiekringen. Elke gemeente vormde zo’n distributiekring en in elke kring fungeerde een distributiedienst waarvan de burgemeester het hoofd was.
Het oogmerk van de Distributiewet 1939 en haar uitvoeringsvoorschriften was in tijden van oorlog, oorlogsgevaar of andere buitengewone omstandigheden een doelmatige distributie van goederen in het belang van volkshuishouding, landsverdediging en veiligheid van niet-militaire personen of instellingen mogelijk te maken. Aan de distributiediensten binnen elke distributiekring werd opgedragen de taken, die uit de wet voortvloeien, in de praktijk uit te voeren.

Bij koninklijk besluit d.d. 24 maart 1948 zijn de distributiekringen: Piershil, Heinenoord, Klaaswaal, Mijnsheerenland, Nieuw-Beijerland, Numansdorp, Oud-Beijerland, Goudswaard, Westmaas en Zuid-Beijerland samengevoegd tot één distributiekring met als centrale gemeente Oud-Beijerland.
Pas veel later, in 1962 is deze intergemeentelijke samenwerking vormgegeven in een gemeenschappelijke regeling tussen bovengenoemde gemeenten. Er werd toen ook een Distributiecommissie geformeerd, bestaande uit de burgemeesters van die gemeenten. Oud-Beijerland bleef centrale gemeente in de zin van de Distributiewet.

In 1997 heeft de regering alle distributiediensten opgeheven en de distributietaken neergelegd bij de gemeenten zelf.