De burgerlijke armbesturen waren gebaseerd op de Armenwet van 1854. Die wet bepaalde dat deze instellingen mensen moest ondersteunen waaraan om een of andere reden geen bedeling werd toegekend door kerkelijke en particuliere armbesturen en de familie niet in staat of bereid was dit te doen.

In 1855 werd in de gemeente Oud-Alblas het reglement vastgesteld op de inrichting en het bestuur van een zogenaamde instelling van weldadigheid met de naam: De Heilige Geestarmen van Oud-Alblas. Het bestuur werd toen uitgeoefend door drie door de gemeenteraad benoemde armmeesters.
Vanaf 1862 werd deze instelling, overeenkomstig de aanduiding in de wet, Algemeen Armbestuur genoemd. Dit bestond uit twee successievelijk drie armmeesters, die later gewoon leden van het bestuur werden genoemd.
De gemeente breidde in 1931 het aantal leden van deze instelling – die zeker al vanaf 1914 als Burgerlijk Armbestuur te boek stond – uit van drie naar vijf.
Uit een raadsbesluit van 1954 blijkt dat in dienst van het Burgerlijk Armbestuur een bezoldigd secretaris-penningmeester en armengeneesheer werkzaam waren.

In verband met de inwerkingtreding van de Algemene Bijstandswet per 1 januari 1965 werd het Burgerlijk Armbestuur opgeheven en gingen diens bezittingen over op de gemeente.