Uit een instructie voor de nacht- of klapwakers uit 1826 blijkt dat er in de gemeente Papendrecht en Matena ook dergelijke functionarissen dienst deden of gingen doen, in de wijk waarin ze woonden.
De veldwachters deden ’s nachts nog geen dienst. Dit was toen nog een taak voor de, individueel opererende, nacht- of klapwakers, die van september tot april iedere nacht driemaal heen en weer door de gemeente liepen en rammelend met hun houten klap luid de uren afriepen. Ook wekten zij inwoners die daarom hadden gevraagd. De door hen op hun rondes vastgestelde aantasting van iemands eigendommen of goederen werd de volgende morgen direct gemeld aan de burgemeester met zo mogelijk vermelding van de daders. De nacht- of klapwakers waren ook bevoegd daders te vervolgen en te arresteren. Als ze ergens brand constateerden, sloegen ze alarm met hun houten klap, riepen ze hard “brand, brand”, wekten ze de buren van het brandende pand en waarschuwden ze de koster en de klokkenluider die de kerkklok moest luiden.
De nacht- of klapwakers waren, in tegenstelling tot de ‘dienstplichtige’ nachtwacht, die hierboven is beschreven, betaalde medewerkers van de gemeente. Zij ontvingen een traktement dat bekostigd werd uit de gemeentelijke belasting op bebouwde eigendommen.

Slotopmerkingen
Uit de bewaard gebleven archiefstukken blijkt niet wanneer het instituut Nachtwacht is opgeheven c.q. de dienst van de laatste nacht- of klapwakers is opgezegd. Met de komst van straatverlichting en de voortgaande professionalisering van het (reguliere) politieapparaat in de loop van de 19e eeuw zullen de nachtwacht en nacht- of klapwakers op enig moment niet langer nodig zijn geweest.

Ook is niet duidelijk hoe de ‘dienstplichtige’ nachtwachtploegen en de individuele nacht- of klapwakers zich tot elkaar en elkaars taken hebben verhouden.