De aanleiding voor het oprichten van burgerwachten in veel gemeenten in ons land vormde de mislukte poging van de socialistische voorman Pieter Jelles Troelstra in november 1918 om net als in Duitsland de socialistische revolutie uit te roepen. Ze moesten fungeren als een soort hulppolitie, ter assistentie van het wettig gezag bij het handhaven van de openbare orde.

De commissaris van de Koningin in de provincie Zuid-Holland heeft in de loop van 1919 talrijke circulaires aan de burgemeesters in zijn provincie gezonden die betrekking hadden op de vorming van zogenaamde burgerwachten en de voorschriften en aanwijzingen die daarvoor golden. Desondanks is de gemeente Oud-Beijerland niet overgegaan tot de instelling van een burgerwacht.
Een in tal van gemeenten voorkomend probleem was dat het bezwaarlijk werd gevonden te komen tot een gereglementeerde burgerwacht, maar dat er wel voldoende betrouwbare inwoners bereid waren bij eventuele ordeverstoringen de burgemeester te steunen bij de handhaving van het gezag. Die zouden dan van hogerhand kunnen worden aangesteld tot (bewapend) buitengewoon gemeenteveldwachter.
De burgemeester van Oud-Beijerland stelde in augustus 1919, in plaats van een door de hogere instanties bepleite Burgerwacht, een zogenoemde 'vertrouwensraad' in met inwoners die dan de bevoegdheid van buitengewoon gemeenteveldwachter zouden dienen te ontvangen. De commissaris der Koningin besloot op 6 december 1919, op voordracht van de burgemeester, zes Oud-Beijerlanders te benoemen tot buitengewoon veldwachter van de gemeente. Dat is ook het laatste stuk in het bewaard gebleven dossier, zodat niet kan worden vastgesteld hoelang deze zes inwoners die bijzondere functie hebben vervuld.
Het inzetten van buitengewone ambtenaren van politie ter ondersteuning van de burgemeester en het reguliere politiepersoneel was overigens een in de gemeenten gangbare praktijk, ook in Oud-Beijerland.

In veel gemeenten werden in de 18de en vooral in de 19de eeuw zogenaamde armenscholen gesticht voor het geven van onderwijs aan arme kinderen, die anders geen of weinig onderwijs zouden genieten. Veelal waren dit initiatieven van liefdadigheidsinstellingen als de diaconie of een parochiële instantie.

Ook in de gemeente Oud-Beijerland heeft een provisionele (voorlopige, tijdelijke) Armenschool bestaan, die in 1834 werd opgericht. Het 'gewone' onderwijs dat door de 'openbare onderwijzer' in de gemeente werd gegeven, was niet gratis. De ouders betaalden daarvoor schoolgeld. De kinderen van wie de ouders uit de armenfondsen (kerk of Armbestuur) bedeeld werden, kregen in dat geval toch onderwijs, op de Armenschool; ook een taak van de openbare onderwijzer.

De provisionele Armenschool was klaarblijkelijk inderdaad van tijdelijke duur, want de laatste stukken die bewaard zijn gebleven, dateren van 1838. Mogelijk zijn de arme leerlingen nadien onderdeel gaan uitmaken van de 'gewone' school.

De Provinciale Commissie van onderwijs in Zuid-Holland bracht in 1842 een nota uit over de totstandkoming van commissies van plaatselijk schooltoezicht. De gemeenteraad van Oud-Beijerland besloot daarop een dergelijke commissie in het leven te roepen. Dat blijkt uit de bewaard gebleven aantekeningen van de commissie van plaatselijke schooltoezicht over de periode 1842-1844.

In 1857 kwam een wettelijke regeling tot stand die de instelling van een plaatselijke schoolcommissie verplicht stelde. Ter uitvoering van die wet stelde de gemeenteraad van Oud-Beijerland de verordening, houdende regeling van de plaatselijke schoolcommissie d.d. 18 december 1857 vast. De plaatselijke schoolcommissie uit 1858 kan worden beschouwd als de opvolger van de commissie van plaatselijk schooltoezicht uit 1842.

De plaatselijke schoolcommissie bestond uit zes door de gemeenteraad benoemde leden, die uit haar midden een voorzitter en een secretaris benoemde.

In 1878 kwam een nieuwe wet tot stand als wettelijk kader voor de plaatselijke schoolcommissies. De gemeenteraad van Oud-Beijerland besloot daarop in 1880 tot instelling van een plaatselijke schoolcommissie; in feite een voortzetting van de bestaande plaatselijke schoolcommissie.

Oud-Beijerland beschikt over één algemene begraafplaats, die gelegen is aan het Dievenpad (vorige adressering: H.B.S. laan). De datum van aanleg is niet achterhaald.
Er vonden uitbreidingen plaats in 1958, 1974, 1986 en 1994. In 1965 werd de op de begraafplaats gebouwde aula in gebruik genomen. Ook is op de algemene begraafplaats een zogenaamd columbarium (urnenmuur) aanwezig.

Naast de (gemeentelijke) algemene begraafplaats aan het Dievenpad is er de Joodse begraafplaats aan de Prinses Irenestraat (vorige adressering Ossenbil) die uit circa 1790 dateert en in 1972 door de gemeente Oud-Beijerland is overgenomen.
Ook is er een rooms-katholieke begraafplaats, aan de Karel Doormanstraat, die in 1866 is aangelegd, gelijk met de bouw van de r.-k. kerk aldaar.