In 1880 werd een sneeuw- en ijsclub opgericht met de naam: Vereeniging tot bevordering van Sneeuw- en IJsvermaak, genaamd "Sneeuw- en IJsclub" te Dordrecht, althans volgens de statuten uit 1880 die op 10 december 1881 koninklijk zijn erkend. Verwarrend daarentegen is dat onder meer de statuten uit 1938 spreken van de: Dordrechtsche Sneeuw- en IJsclub, opgericht op 10 december 1874 en idem koninklijk erkend op 10 december 1881. Het gaat dus om een en dezelfde club c.q. vereniging. Verklaarbaar zou zijn dat in de periode 1874-1880 de sneeuw- en ijsclub wel feitelijk, maar zonder formele status en de daaruit voortvloeiende, verplichte koninklijke goedkeuring heeft bestaan.

De vereniging telde leden, ereleden en donateurs. Het bestuur bestond uit tenminste vijf leden uit en door de jaarlijkse algemene ledenvergadering gekozen personen, onder wie de president (later voorzitter genaamd), thesaurier (later penningmeester genaamd), secretaris en magazijnmeester (later als bestuursfunctie vervallen). Op enig moment werd als functie binnen het bestuur een ondervoorzitter toegevoegd.
De vereniging kende aanvankelijk ook drie commissies: voor de schaatsenrijders, voor de arrensleden en voor de ijsschuitjes, die ook elk een voorzitter en een secretaris-penningmeester hadden.

Vanaf 1874 schaatste men zes jaar lang op de rivier. Daarna kon de sneeuw- en ijsclub in de wintermaanden successievelijk beschikken over gehuurde terreinen om als ijsbaan in te richten, te weten:
-in de Windhondpolder (vanaf 1880)
-aan de Bankastraat (t/m 1946-1947 en met een houten clubhuis)
-in de Jager- of Windhondpolder nabij de Noordendijk (vanaf 1946-1947 en met een houten clubhuis).

In 1975 werd besloten de Dordrechts Sneeuw- en IJsclub te integreren in de Dordrechtse Gymnastiek- en Athletiekverening "Sparta", als een aparte afdeling ijssport.