Op grond van de plaatselijke ambtenaren- en werkliedenreglementen voor de ambtenaren en werklieden in dienst van de gemeente fungeerde vanaf 1930 een Scheidsgerecht. Het bestond uit vijf leden en vijf plaatsvervangende leden: twee leden en twee plaatsvervangende leden benoemd door de gemeenteraad, twee leden twee plaatsvervangende leden aangewezen door de ambtenarenorganisaties, en een lid benoemd door de vier eerdergenoemde personen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het Scheidsgerecht door de burgemeester op non-actief gesteld.
Tijdens de reactivering van het Scheidsgerecht na de oorlog bleek het samenstellen ervan een lastige zaak. Ook werd vastgesteld dat het gedurende zijn bestaan tot nog toe slecht enkele malen was ingeschakeld. Dit alles was reden om het Scheidsgerecht in 1947 op te heffen. Voor de ambtenaren veranderde er niets: zij konden een beroep doen op het ambtenarenrecht en in beroep gaan bij de centrale raad van beroep.